Dzieje się tak, gdy obiektyw jest włożony do zbieżnej wiązki (zakładanej przez poprzedni obiektyw) przed położeniem rzeczywistego obrazu. W takim przypadku nawet obiektyw ujemny może wyświetlać realny obraz, tak jak robi to obiektyw Barlowa. Prawdziwy obraz lampy jest wyświetlany na ekranie (przekształcony). Widoczne są odbicia światła od obu powierzchni dwuwypukłych soczewek. Obiektyw wypukły (f << S1) tworzący rzeczywisty, odwrócony obraz zamiast pionowego, wirtualnego obrazu widzianego w lupie.
Soczewki czy okulary do komputera – na co się zdecydować?
W przypadku cienkich obiektywów odległości S1 i S2 są mierzone od obiektu i obrazu do położenia obiektywu, jak opisano powyżej. Gdy grubość obiektywu nie jest dużo mniejsza niż S1 i S2 lub gdy występuje wiele elementów obiektywu (obiektyw złożony), zamiast tego należy dokonać pomiaru od obiektu i obrazu do głównych płaszczyzn obiektywu. Jeżeli odległości S1 lub S2 przechodzą przez medium inne niż powietrze lub próżnia, wymagana jest bardziej skomplikowana analiza.
Raczej skala płytowa kamery wynosi około 1°/mm, z której można wnioskować, że obraz 0,5 mm na błonie odpowiada kątowi księżyca widzianego z ziemi około 0,5°. W rzeczywistości, średnica projektowanej plamki nie jest właściwie równa zeru, ponieważ dyfrakcja wyznacza dolną granicę wielkości funkcji rozrzutu punktowego. Nazywa się to granicą dyfrakcyjną.
Jak nosić okulary do komputera?
Gdzie M jest współczynnikiem powiększenia zdefiniowanym jako stosunek rozmiaru obrazu do rozmiaru obiektu. Konwencja znaku nakazuje, że jeśli M jest negatywne, jak to ma miejsce w przypadku prawdziwych obrazów, obraz jest odwrócony do góry nogami względem obiektu. Dla obrazów wirtualnych M jest pozytywny, więc obraz jest wyprostowany. Powiększenie liniowe M nie zawsze jest najbardziej użyteczną miarą powiększenia. Na przykład, przy opisywaniu lunety czy lornetek, które wytwarzają tylko wirtualny obraz, bardziej interesowałoby nas kątowe powiększenie – wyrażające, jak daleki od siebie obiekt w porównaniu z gołym okiem jest znacznie większy. W przypadku kamery można by przytoczyć skalę tablicową, która porównuje wielkość widocznego (kątowego) obiektu odległego z wielkością rzeczywistego obrazu wytwarzanego przy ustawieniu ostrości. Skala płytowa jest odwrotnością ogniskowej obiektywu kamery; obiektywy są klasyfikowane jako obiektywy o długiej ogniskowej lub szerokokątne w zależności od długości ogniskowej.
Niewłaściwego pomiaru powiększenia może być formalnie poprawne, ale daje bezsensowną liczbę. Na przykład, przy użyciu szkła powiększającego o ogniskowej 5 cm, umieszczonego 20 cm od oka i 5 cm od obiektu, powstaje wirtualny obraz w nieskończoność nieskończonej liniowej wielkości: M =? Ale powiększenie kątowe wynosi 5, co oznacza, że obiekt jest 5 razy większy dla oka niż bez soczewki. Przy fotografowaniu księżyca kamerą z obiektywem 50 mm nie chodzi o powiększenie liniowe M? -50 mm / 38000000 km = -1,3×10-10.